"Bok Üzerine"

"The human spirit is in prison. Prison is what I call this world, the given world of necessity."

 Ağzımdan düşmeyen bir kelime: Bok. Belki de beğenmediğim her halta bunu yapıştırmaya kalkınca kelime anlamını yitiriyordur. Burada ilk kez ne demek istediğimi olabildiğince tutarlı bir şekilde anlatmaya çalışacağım. 

İlk bakışta boktan nefret etmek gereksizdir. İnsan olmanın biyolojik bir gerekliliği. Yine de insan kendisinin doğal uzantısı olan bu halttan kendini uzaklaştırmak için adeta medeniyeti icat etti. Doğasından bu kadar kaçınması insanın doğasının ötesinde bir varlık olduğunu gösterir. Bok içimizde olup kaçtığımız şeydir.

Bok, insan durumuna dair temel bir gerçeğin sembolüdür. İnsanın içinden doğrulduğu şuursuzluk çukuru, kaos. Kaosun etimolojik kökü bizzat çukur demek. Bu çukurda insanoğlunun dünyevi zincirleri onu yılan gibi boğazlar. Nedir bu zincirler ? Zaruret, kıtlık ve kader bellediğimiz her şey. 

Bu çukurun insanda sinsi rehavet yaratmadığını reddedemeyiz. Ömrün bayağı döngüsünde kıvranıp kahpe felek diye sızlanmak acı gibi görünebilir ama elinde imkan olanlar için bir şımarıklıktır. Artık insan yavrularının yaban hayvanları tarafından avlanması kader değildir, tercihtir. Artık ne idüğü belirsiz yığınların dirliği bozması olağan değil, seçimdir. Çünkü artık bilinç diye bir olgu var.

İşte bok budur, insan olmanın görevinden kaçınıp ilkel ve sıcak şuursuzluk çukuruna dönmek demektir. Bu bokun hayranlarının lügatleri işte bu yüzden "organik", "kadim", "gelenek" gibi bilmedikleri kelimelerle doludur. İstedikleri şey amipliğe kadar olan bir irtica. Sonsuza dek zincirlerine bağlanmış ve zincirlerinden haz alan bir yaratık yığını. İşte bok budur ve sonuna kadar karşısındayım.